Ooggetuigenverslagen over Operatie Veritable
De luchtlanding in Nederland 1944: Operatie Market Garden | ||
Naar het vorige ooggetuigenverhaal | Terug naar de intro van het dagboekklooster | Naar het volgende ooggetuigenverhaal |
Op navolging van de Slag om de Schelde, kregen de Canadezen eveneens de verantwoordelijkheid om de linie langs de Maas en het gebied rondom Nijmegen te behouden. Er was een periode nodig van drie maanden, om alles te plannen voor de aanval in het voorjaar. In Februari 1945 begonnen de Geallieerden met een groot offensief, om de vijand terug te dringen over de Rijn, en daarna te vernietigen. De eerste fase van de campagne begon in het noorden, waar Veldmaarschalk Montgomery naast de 9th U.S. Army ook nog eens de Britse en Canadese eenheden onder zijn bevel kreeg. Ze zouden twee formidabele doorstooteenheden vormen. Het Eerste Canadese Leger zou oprukken vanuit het gebied om Nijmegen en Groesbeek, richting zuid-oosten om de corridor tussen de Rijn en de Maas te zuiveren, terwijl de 9th U.S. Army richting noord-oosten zou gaan samen met de Canadezen om door te stoten tot aan Wesel. Bij deze Slag was het Eerste Canadese Leger, onder commando van Generaal Crerar, door de samenvoegingen van verschillende andere geallieerde eenheden, de grootste formatie, die een Canadese officier ooit onder zich heeft gehad in oorlogstijd. Hun opdracht was het, het zuiveren van het grote Reichswald, door te breken naar de Siegfriedlinie, het zuiveren van het Hochwald bij Xanten en door te stoten naar de in de nabijheid gelegen Rijn. Onder de naam Veritable begon de Aktie op 8 Februari 1945 met grote artillerie-en luchtaanvallen. Maar de voortgang van de troepen was niet makkelijk, door de opzettelijke dijkdoorbraken van de Duitsers, waarbij veelal door modder en water van wel 75cm. diep gemanoeuvreerd moest worden. Het allerergste was, dat de Amerikaanse opmars vanuit het zuiden maar langzaam op gang kwam, en daardoor de Duitsers hun posities konden herindelen. Desalniettemin vielen de buitenste beveiligingsinstellingen van de Siegfriedlinie. En aan de linkerflank konden de "waterratten" van de 3rd Division het water bedwingen, en gingen zonder noemenswaardige problemen verder Duitsland in. Daarnaast, met veelal ook man tegen man gevechten in het voor het grootste deel uit dennenbos bestaande Reichswald, en het langer gelegen natte land, vochten de Britse en Canadese soldaten hun weg vrij richting Kleef en Goch, totdat ook zij op 21 Februari 1945 de Siegfriedlinie bereikten. De formidabele Duitse tegenstand op het Hochwald en de Balberger Hoogte zorgden voor enige vertraging in de doorstoot naar de Rijn. De aanval tegen deze sterke eenheid werd ondernomen op 26 Februari 1945 door de 2e en 3e Canadese Infantery Divisie en de 4e Amoured Divisie. Het oprukken van de Canadezen was vergelijkbaar met de kwellende Slag om het Reichswald. Het duurde tot 4 Maart 1945 totdat de vijand was verslagen. Nu kwamen ook de Amerikanen langzaam maar zeker vanuit het zuiden oprukken. Weerstand van Duitse zijde bleef echter bestaan tot de 10de Maart, toen ze ook de bruggen bij Wesel opblaasden en zich terugtrokken aan de oostoever van de Rijn. Gedurende deze oorlogsmaand, verloor de First Canadian Army 15.634 soldaten. Ze sneuvelden, werden verwond of werden vermist. Inclusief 5.304 echte Canadezen. Maar ze hadden de oever van de Rijn veroverd, wat de laatste machtige linie was van Nazi-Duitsland.
|
Ooggetuigenverslagen over Operatie Veritable